kwiaty cebulowe

Cebulowe łąki kwietne można zakładać bawiąc się doborem odmian i gatunków kwiatów cebulowych. Przygotowałam zestawienie podstawowych gatunków używanych do łąk cebulowych, które podpatrzyłam w Keukenhof.

Narcyzy.

Narcyzy to szeroka grupa kwiatów cebulowych o kwiatach w odcieniach bieli i żółci. Podzielono je na kilka grup odmian wyróżnionych ze względu na kolor i budowę kwiatów np.: narcyzy trąbkowe i wielkoprzykoronkowe, potocznie zwane żonkilami (patrz: niżej), narcyzy drobnoprykoronkowe o trąbce krótszej o 1/3 od płatków, narcyzy pełne posiadające kilka okółków płatków (wyglądają trochę jak kwiaty róż), narcyzy triandus i tazzeta wytwarzające kilka kwiatów na jednym pędzie czy narcyzy karłowe, których wysokość nie przekracza kilkunastu centymetrów.

Moja ulubiona odmiana to stara, klasyczna i pięknie pachnąca odmiana Recurvus (i proszę się nie bulwersować mi tu, bo po łacinie „curvus” oznacza po prostu: zakrzywiony, zagięty) należąca do grupy o wdzięcznej nazwie: poeticus. Polecam ją ze względu na klasyczną formę (to bardzo stara odmiana) piękny zapach i łatwość uprawy. Recurvusy mogą rosnąć bez wykopywania przez wiele lat na tym samym stanowisku.

Żonkile.

Żonkile to tak naprawdę żółte narcyzy trąbkowe i wielkoprzykoronkowe. Charakteryzuje je wyraźny, długi przykoronek (czyli ta trąbka).
Podobnie jak inne narcyzy wymagają żyznej, przepuszczalnej gleby. Dobrze znoszą półcień. Nie musisz wykopywać cebul co roku, ale możesz zrobić to raz na kilka sezonów. Będzie to także okazja by oddzielić cebule i podzielić kępy. Żonkile są często wykorzystywane do naturalizacji trawników. Doskonale wyglądają w dużych grupach i kępach. Dobrze nadają się do wszelkich nasadzeń naturalistycznych.

Szafirki.

Szafirki to niskie, kępiaste rośliny wytwarzające, zależnie od odmiany, kwiaty w odcieniach błękitu, różu, fioletu i bieli. Dzwonkowate kwiaty są zebrane w charakterystyczne grona.
Szafirki wymagają żyznej, przepuszczalnej gleby i słonecznego stanowiska. Jednak z moich doświadczeń wynika, że świetnie radzą sobie w dość silnym zacienieniu (ew. kwitną mniej obficie). Cebulki szafirków możesz pozostawić w glebie na wiele lat bez uszczerbku dla dekoracyjności rośliny. Świetnie nadają się na rabaty, na cebulowe łąki kwietne i do tzw. naturalizowania murawy. Można je z powodzeniem uprawiać w donicach.

Kosaciec żyłkowany.

Kosaciec żyłkowany potrafi (w polskich warunkach) zakwitnąć już w marcu. To niskie, dorastające do kilkunastu centymetrów, rośliny zakwitające w odcieniach fioletu, błękitu a nawet bieli i żółci.
Świetnie radzi sobie w przepuszczalnych glebach (najlepiej o odczynie zasadowym), na słonecznym stanowisku (z mojego doświadczenia wynika, że świetnie daje radę również w cieniu). Cebule można wykopywać co roku, ale można też pozostawić na 2-3 sezony bez wykopywania – tak przynajmniej wynika z mojego doświadczenia.

Tulipany.

Tulipany to grupa roślin, której przedstawiać nie trzeba i jednocześnie najpopularniejsze kwiaty cebulowe w naszych ogrodach. Są dostępne w setkach różnobarwnych odmian i form (np. tulipany liliokształtne, tulipany papuzie, tulipany pełne wczesne i późne, tulipany botaniczne etc.). Uprawa tulipanów, jak i innych cebulowych, jest prosta pod warunkiem, że zapewnisz im odpowiednie warunki glebowe i świetlne. Najlepiej rosną w przepuszczalnej glebie na słonecznych stanowiskach. Ich cebule wymagają wykopywania co roku ( z wyjątkiem tulipanów botanicznych) w przeciwnym razie dziczeją i zanikają z czasem.

Szachownice.

Szachownice to niezwykle zróżnicowana grupa roślin i czasem aż ciężko uwierzyć, że wszystkie jej reprezentantki należą do tego samego rodzaju! Dwa najpopularniejsze gatunki to szachownica kostkowa (kostkowata, kostkowana) i szachownica cesarska. Pierwsza dorasta do kilkunastu centymetrów, druga nawet powyżej metra! Obie mają za to podobne dzwonkowate kwiaty. W przypadku szachownicy cesarskiej kwiaty są zebrane w charakterystyczne pęki osadzone na szycie wysokich pędów co nadaje roślinie egzotyczny wygląd.

Niezwykle modne są obecnie szachownice perskie o ciemnych, prawie czarnych kwiatach lub jasnych, wpadających w zieleń.
To rośliny proste w uprawie. Dobrze rosną w przepuszczalnej glebie na lekko ocienionych stanowiskach. Ze względu na delikatne cebule należy zachować ostrożność podczas sadzenia.

Krokus.

 

 

 

 

 

 

Wyświetl ten post na Instagramie.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

#gardenmorning ☕️? w zeszłym roku posadziłam na trawniku sporo krokusów. Polowe podeptała moja córka ? #takilos ale reszta cieszy oko przy porannej kawie #nareszciewiosna #happy #simplethings #justlife #coffee #coffeetime #adictedtocoffee #mygardentoday #krokusy #ogrod #ig_garden

Post udostępniony przez  Ania Sikora-Stachurska. (@fajneogrody.pl) Kwi 13, 2018 o 2:26 PDT

 Krokusy to, obok tulipanów, najpopularniejsze kwiaty cebulowe w polskich ogrodach. Zakwitają wczesną wiosną w odcieniach (zależnie od odmiany) fioletu, bieli i żółci. Świetnie nadają się ogrodowe rabaty, skalniaki jak też do naturalizowania murawy i wszelkich nasadzeń naturalistycznych.
Świetnie radzą sobie w (niemal) każdych warunkach świetlnych i glebowych. Oczywiście najlepiej rosną w glebie, żyznej, przepuszczalnej. Doskonale znoszą nawet duże zacienienie i bez problemu zakwitają w takich warunkach (sprawdzone w moim cienistym ogródku).

Hiacynt.

Hiacynty chętnie sadzimy w ogrodach i kupujemy do domu w doniczkach ze względu na ich urodę i zapach. Te niskie kwiaty cebulowe cieszą oko bogatą paletą barw od różu i karminu po (niemal) czysty błękit.
Do uprawy hiacyntów nadaje się żyzna, przepuszczalna gleba. Dobrze znoszą częściowe zacienienie. Zaleca się coroczne (góra co dwa lata) wykopywanie cebul. W przeciwnym razie roślina dziczeje i z czasem zanika. Cebule hiacyntów świetnie nadają się do pędzenia.

Cebulica syberyjska.

Cebulice kojarzymy najczęściej z niebieskimi „dzwonkami” zakwitającymi wczesną wiosną w ogrodach. Istnieją również odmiany o kwiatach w odcieniach różu, fioletu i bieli.
Nie sprawiają problemów pod warunkiem, że zapewnisz im dość wilgotną, ale przepuszczalną glebę. Świetnie czują się zarówno w pełnym słońcu jak i w półcieniu.

Zawilec grecki.

Zawilec grecki to roślina o najniższej mrozoodporności w tym zestawieniu. W polskim klimacie może, niestety, przemarzać. Ta niska, kępiasta roślinna powinna być sadzona w zacisznych, osłoniętych miejscach ogrodu w żyznej, przepuszczalnej glebie na słonecznym, ewentualnie półcienistym, stanowisku. Miejsce posadzenia cebul warto okryć na zimę dodatkową warstwą ściółki. Bulwki zawilca greckiego nie wymagają corocznego wykopywania.
Roślina jest dostępna w całej gamie kolorowych odmian od klasycznego fioletu poprzez żółty, biały i różowy. Świetnie nadaje się do nasadzeń naturalistycznych, najlepiej wygląda sadzony w większych grupach.

Śnieżnik lśniący.

Śnieżniki to niewielkie, kępiaste byliny o kwiatach w odcieniach niebieskiego i fioletu. Śnieżniki wymagają przepuszczalnej gleby. Mogą rosnąć na stanowiskach słonecznych do półcienistych. Cechuje je niezbyt wysoka mrozoodporność.
Nie wymagają corocznego wykopywania dzięki czemu świetnie sprawdzają się nasadzeniach naturalistycznych i w naturalizacji murawy.

Śnieżyczka przebiśnieg (przebiśnieg).

Przebiśniegi to zwiastuny wiosny w naszych ogrodach, w zacisznych kątach ogrodu potrafią pojawić się już pod koniec lutego. Preferują stanowiska półcieniste, glebę wilgotną, ale przepuszczalną.
Nie wymagają corocznego wykopywania dzięki czemu świetnie nadają się do naturalizacji trawników. Możesz sięgnąć po ciekawe odmiany przebiśniegów np. „S. Arnott” o kwiatach większych od typowych dla gatunku lub pełnych „Flore Pleno”.

Śnieżyca wiosenna.

Śnieżyce są często mylone z przebiśniegami. Łatwo można je jednak odróżnić choćby po charakterystycznej zielonkawej plamce na końcach płatkach kwiatów. Śnieżyce świetnie sprawdzają się w cienistych miejscach. Wymagają gleby przepuszczalnej, lekko wilgotnej. Nie lubią przesadzania.
Świetnie wyglądają sadzone w dużych grupach, w ogrodach leśnych, pod drzewami, w stylizacjach naturalistycznych.

………………………………………………………………………..

Odpowiedni dobór gatunków na cebulową łąkę kwietną może zapewnić dekoracyjność przez całą wiosnę od marca do końca maja. Przygotowałam orientacyjne zestawienie terminów kwitnienia w warunkach krajowych dla wyżej opisanych gatunków. Oczywiście terminy są wprost zależne od pogody w danym roku i naprawdę czasem mogą znacznie przesunąć się (zwolnić lub przyśpieszyć) w zależności od wysokości temperatur etc. Znaczne różnice są też zauważalne zależnie od położenia geograficznego i tak południowy zachód Polski odnotuje wcześniejsze terminy kwitnienia (rząd 1-2 tygodni), niż północny wschód. 

Pierwszą część wpisu „Wiosenna łąka kwietna z kwiatów cebulowych” przeczytasz KLIK TU.